Biżuteria w PRL-u wyróżniała się kolorami i formami. Nikt wtedy nie wstydził się plastikowych kolczyków, dużych pierścieni i bursztynu

Choć moda się zmieniała, można wyróżnić główne trendy, kojarzące się z biżuterią czasów PRL. Wśród nich znajdziemy:

• klipsy,
• duże broszki,
• masywne naszyjniki,
• pierścionki z dużymi kamieniami,
• biżuterię z bursztynem,
• sztuczną biżuterię,
• biżuterię drewnianą,
• plastikowe klamry od pasków.

Czytaj też: Nosisz ją codziennie, ale czy wiesz, w jakiej biżuterii damskiej będzie ci do twarzy? Uważaj na niektóre błyskotki – mogą dodawać lat

Kobiety dobierały biżuterię nie tylko do stroju, ale i do sytuacji. Niektóre panie mogły pozwolić sobie na srebro i złoto, ale nie brakowało plastikowych kolczyków, imitacji brylantów, iryzującego szkła, tasiemek w połączeniu z drewnem czy też naszyjników wykonanych z ozdobnych guzików. Zestawiano je zarówno z letnimi sukienkami, jesiennymi sweterkami czy też sukniami na specjalne okazje.

Biżuteria w czasach Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej znacząco ewoluowała, podlegając bieżącym trendom. A te z początku wyznaczały konkretne osoby.

To, co działo się we wzornictwie polskim lat 40., 50., legło na podstawie działań artystów indywidualnych. Potem przerodziło się to we większe zjawiska artystyczne, czyli po prostu we większe serie biżuterii artystycznej, produkowanej w rzemiośle. Natomiast nie można nigdy ściśle rozdzielić biżuterii indywidualnej od biżuterii tworzonej w sposób bardziej masowy. Rozdzielanie tych zjawisk byłoby po prostu nienaturalne – mówi dr hab. Michał Myśliński z Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk dla kanału Polska Sztuka Złotnicza, w filmie „Od pomysłu do przemysłu. Biżuteria PRL z kolekcji Marii Magdaleny Kwiatkiewicz” na serwisie You Tube.

Zobacz: Perfumy damskie w PRL-u. Sprawdź, czy pamiętasz kultowe marki z dawnych lat

Chętnie kupowano między innymi jabloneks, czyli biżuterię produkowaną w Czechach.

Na co dzień noszono naszyjniki z paciorków o najróżniejszych kształtach i kolorach. Szczególnym wzięciem cieszyła się wersja z imitacjami brylantów oraz wykonana ze szkła iryzującego – przeznaczona na uroczyste okazje. Plastikowe naszyjniki początkowo były tańszą namiastką wyrobów szklanych. Z czasem w pełni wykorzystano szerokie możliwości kształtowania i barwienia, dzięki czemu powstały oryginalne ozdoby, a biżuteria z tworzyw sztucznych przestała być tylko tania – pisze Anna Pilarska na portalu LM.

Z kolei w latach 60. i 70. szczególnie popularna była drewniana biżuteria, którą można było kupić w „Cepelii”. Złe warunki finansowe pobudzały wyobraźnię i kreatywność Polaków. W pracy z drewnem wykorzystywano masę papierową, tasiemki czy pozostałości biżuterii przedwojennej.

Czytaj: Jaka biżuteria przynosi pecha? Zobacz, jakich błyskotek nie nosić, aby nie ściągnąć na siebie nieszczęścia

Biżuterię w czasach PRL-u wytwarzały między innymi:

• Imago Artis, spółdzielnia, która powstała w 1947 roku. Cechami biżuterii tam powstającej są filigran i wykorzystywanie korali.
• ORNO Warszawa, jedna z najpopularniejszych wytwórni PRL-u, powstała w 1949 roku. Jest to najbardziej luksusowa wytwórnia tamtych czasów, produkująca biżuterię o wyjątkowych wzorach.
• Warmet, państwowa wytwórnia, która powstała w 1965 roku. Produkował zarówno srebrne, jak i złote wyroby. Jedne z bardziej znanych to zawieszki ze znakami zodiaku, złote i srebrne pierścionki.
• Metaloplastyka to spółdzielnia istniejąca niecałe 40 lat. Specjalizowała się w delikatnych pierścionkach.
• Spółdzielnia Pracy Rękodzieła Artystycznego Juwelia Poznań działała od lat 60., biżuteria w niej wytwarzana charakteryzowała się prostą formą.