Najnowszy Felieton Jerzego Budnika. "Wybory od nowa"

Mimo porozumienia zawartego między Jarosławem Kaczyńskim i Jarosławem Gowinem, dotyczącego przełożenia terminu wyborów prezydenckich na późniejszy, sytuacja od strony prawnej wciąż była patowa. Przecież to porozumienie nie miało żadnej mocy prawnej, a Sąd Najwyższy nie zamierzał żyrować fikcji. Mogło ono zostać potraktowane wyłącznie jako nieformalna wytyczna dla organów powołanych do przeprowadzenia i nadzorowania przebiegu wyborów.

Koło ratunkowe rzuciła Kaczyńskiemu i Gowinowi PKW. W Uchwale z 10 maja stwierdziła, że brak było możliwości głosowania na kandydatów i że fakt ten „równoważny jest w skutkach z przewidzianym w art. 293 ust. 3 Konstytucji brakiem możliwości głosowania ze względu na brak kandydatów”. W takiej sytuacji, zdaniem PKW, marszałek Sejmu powinien ponowie zarządzić wybory, nie później niż w 14 dniu od dnia podjęcia tej uchwały i muszą się one odbyć w ciągu 60 dni od dnia zarządzenia wyborów. Prawdopodobnie odbędą się one na przełomie czerwca i lipca. Nie wszystkim prawnikom to rozwiązanie się podoba, bo konstytucyjnie jest ułomne, ale tak naprawdę lepszego wyjście z tego pata nie było. A trzeba było je znaleźć, tym bardziej, że PiS na wprowadzenie stanu klęski żywiołowej konsekwentnie się nie zgadza, a przeciągające się zamieszanie wokół wyborów zaczyna już zwykłych ludzi irytować. Nie wdając się w zawiłości prawne, całą procedurę wyborów trzeba teraz rozpocząć od nowa. Czasu jest coraz mniej, bo kadencja prezydenta Andrzeja Dudy kończy się 6 sierpnia br. i oczywiście źle by się stało, gdybyśmy po tym terminie nie mieli prezydenta, mającego ważny mandat do pełnienia tego urzędu.

Nie sposób uciec od pytania, komu służy przełożenie terminu wyborów. Wydaje się, że najbardziej konkurentom urzędującego prezydenta, bo co prawda rząd stopniowo luzuje obostrzenia związane z pandemią, a krzywa zachorowań na szczęście się wypłaszcza , to jednak gospodarcze skutki wcześniejszych decyzji wpływają na pogorszanie atmosfery społecznej w naszym kraju. Niewątpliwie konkurenci Dudy będą chcieli ten fakt wykorzystać. Platforma Obywatelska zdążyła w międzyczasie wymienić swojego kandydata na urząd prezydenta, co różnie jest komentowane. Osobiście żal mi Małgorzaty Kidawy-Błońskiej, której konsekwentne trzymanie się zasad, wyraźnie nie wyszło na dobre. Wiem jak to jest, bo sam tego w swojej działalności publicznej doświadczyłem. Płaci się za to dużą cenę, ale jak powiedział nieodżałowanej pamięci Władysław Bartoszewski, w życiu warto być przyzwoitym, chociaż nie zawsze się to opłaca. Gdy M. Kidawa-Błońska zastała marszałkiem Sejmu, jako członek Prezydium sejmowej Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich bardzo blisko z nią współpracowałem , więc mogłem wyrobić sobie o niej własne zdanie. To bardzo rozsądna, rzetelna, niekonfliktowa, pracowita i kulturalna osoba, a przy tym doświadczony, odpowiedzialny i pragmatyczny polityk. Jestem przekonany, że dobrze wywiązywałaby się z obowiązków prezydenta. Ostra, niekiedy brutalna wymiana ciosów nie leży w jej naturze. W zaistniałej, niełatwej dla siebie sytuacji zachowała się z wielką klasą. Nie każdego byłoby na to stać. Do tej sprawy jeszcze wrócę. Najważniejsze dziś, to wprowadzenie do Kodeksu wyborczego takich zmian, które przywrócą kompetencje PKW. Tylko ona jest w stanie zapewnić, że wybory będą równe, transparentne, tajne i uczciwe. Co prawda PiS i ten organ ostatnio upolitycznił, ale przynajmniej zadbano tam o większą reprezentatywność polityczną, dzięki czemu wzbudza on zdecydowanie mniej kontrowersji i budzi więcej zaufania, niż na przykład całkowicie upolityczniony Trybunał Konstytucyjny.